کد مطلب:277090 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:212
مهدی از فرزندان پیامبر است
در كتاب «عقد الدرر» و «تذكرة الخواص» از قول عبد اللّه عمر آمده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«یخرج فی آخر الزمان رجل من ولدی، اسمه كاسمی، و كنیته ككنیتی، یملأ الأرض عدلاً، كما مُلئت جوراً، فذلك المهدی». [1] .
«در آخر الزمان مردی از فرزندان من خروج می نماید؛ نام او همانند نام من و
[ صفحه 96]
كنیه او همانند كنیه من می باشد. او زمین را پر از عدل می نماید همان گونه كه پر از ستم شده باشد، واو همان «مهدی» است».
در روایت دیگری از قول جابر بن عبداللّه آمده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«المهدیّ من وُلدی، اسمه اسمی، و كنیته كنیتی، أشبه الناس بی خلقاً و خُلقاً». [2] .
«مهدی از فرزندان من است؛ نام او نام من و كنیه اش كنیه من، از نظر سیرت و صورت شبیه ترین مردمان به من است».
در حدیث مفصّلی كه جلال الدین سیوطی در كتاب «الحاوی للفتاوی» از حذیفه نقل كرده، آمده است:
هنگامی كه پیغمبر اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) درباره خروج سفیانی و ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) سخن می گفت، مردی به نام «عمران بن حصین» برخاست و عرض كرد: یارسول اللّه! ما چگونه مهدی (علیه السلام) را بشناسیم؟
«قال (صلی الله علیه وآله وسلم): هو رجل من ولدی كأنّه من رجال، بنی إسرائیل، علیه عباءتان قطوانیّتان، كأنّ وجهه الكوكب الدرّیّ، فی خدّه الأیمن خال أسود، ابن أربعین سنة... فیبایع له بین الركن والمقام، ثمّ یخرج متوجّهاً إلی الشام، وجبریل علی مقدّمته و میكائیل علی ساقته، فیفرح به أهل السماء وأهل الأرض، والطیر والوحوش والحیتان فی البحر». [3] .
«رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: مهدی، مردی از فرزندان من است. او شبیه مردان بنی اسرائیل است. (راست قامت تا حدّی بلند قدّ)... صورتش چون ستاره درخشان و بر گونه راستش خال سیاهی است. چهل ساله می نماید... مسلمانان بین «ركن و مقام» (كنار خانه خدا) با او بیعت می كنند. سپس در حالی كه جبرئیل پیشاپیش او، و میكائیل پشت سر او است متوجّه سرزمین شام می گردد. ساكنان آسمان و زمین، پرندگان، درّندگان و ماهیان دریا، همه از او خشنود می شوند».
[ صفحه 97]
و در روایت دیگری كه مرحوم سیّد بن طاووس آن را در كتاب «الملاحم والفتن» از قول حذیفه از جابر بن عبداللّه انصاری نقل نموده، چنین آمده است كه جابر گفت:
«روزی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در بین اصحاب خود نشسته بود كه جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و عرضه داشت:... این پنج نهر (سیحون، جیحون، دجله، فرات و رود نیل مصر) برای تو و اهل بیت تو و شیعیانت می باشد.
خداوند می فرماید: به عزّت و جلال خودم سوگند! هركس یك قطره از این پنج نهر بیاشامد، در روز حساب به بهشت نخواهد رفت مگر این كه تو از او راضی شوی و او را حلال كنی.
در آن موقع، چهره رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) باز شد و فرمود: برادرم جبرئیل! من بر این نعمت خدا را شكر و سپاس می گویم.
«فقال له جبرئیل (علیه السلام): اُبشّرك یارسول اللّه! بالقائم من ولدك، لایظهر حتّی یملك الكفّار الخمسة الأنهر، فعند ذلك ینصر اللّه أهل بیتك علی أهل الضلال، ولم ترفع لهم رایة أبداً إلی یوم القیامة».
«جبرئیل عرضه داشت: یارسول اللّه! تو را به ظهور «قائم» كه از فرزندان تو می باشد بشارت می دهم! او ظهور نخواهد كرد تا این كه كافران این رودها را به تصرّف خود درآورند، [4] در آن وقت است كه خداوند اهل بیت تو را بر گمراهان پیروز گرداند و پس از آن، دیگر هیچ پرچمی از پرچمهای كفر تا روز قیامت برافراشته نخواهد شد».
آنگاه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) به خاطر شكر این نعمت، برای خدا سجده كرد و... [5] .
[ صفحه 98]
«یخرج فی آخر الزمان رجل من ولدی، اسمه كاسمی، و كنیته ككنیتی، یملأ الأرض عدلاً، كما مُلئت جوراً، فذلك المهدی». [1] .
«در آخر الزمان مردی از فرزندان من خروج می نماید؛ نام او همانند نام من و
[ صفحه 96]
كنیه او همانند كنیه من می باشد. او زمین را پر از عدل می نماید همان گونه كه پر از ستم شده باشد، واو همان «مهدی» است».
در روایت دیگری از قول جابر بن عبداللّه آمده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«المهدیّ من وُلدی، اسمه اسمی، و كنیته كنیتی، أشبه الناس بی خلقاً و خُلقاً». [2] .
«مهدی از فرزندان من است؛ نام او نام من و كنیه اش كنیه من، از نظر سیرت و صورت شبیه ترین مردمان به من است».
در حدیث مفصّلی كه جلال الدین سیوطی در كتاب «الحاوی للفتاوی» از حذیفه نقل كرده، آمده است:
هنگامی كه پیغمبر اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) درباره خروج سفیانی و ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) سخن می گفت، مردی به نام «عمران بن حصین» برخاست و عرض كرد: یارسول اللّه! ما چگونه مهدی (علیه السلام) را بشناسیم؟
«قال (صلی الله علیه وآله وسلم): هو رجل من ولدی كأنّه من رجال، بنی إسرائیل، علیه عباءتان قطوانیّتان، كأنّ وجهه الكوكب الدرّیّ، فی خدّه الأیمن خال أسود، ابن أربعین سنة... فیبایع له بین الركن والمقام، ثمّ یخرج متوجّهاً إلی الشام، وجبریل علی مقدّمته و میكائیل علی ساقته، فیفرح به أهل السماء وأهل الأرض، والطیر والوحوش والحیتان فی البحر». [3] .
«رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: مهدی، مردی از فرزندان من است. او شبیه مردان بنی اسرائیل است. (راست قامت تا حدّی بلند قدّ)... صورتش چون ستاره درخشان و بر گونه راستش خال سیاهی است. چهل ساله می نماید... مسلمانان بین «ركن و مقام» (كنار خانه خدا) با او بیعت می كنند. سپس در حالی كه جبرئیل پیشاپیش او، و میكائیل پشت سر او است متوجّه سرزمین شام می گردد. ساكنان آسمان و زمین، پرندگان، درّندگان و ماهیان دریا، همه از او خشنود می شوند».
[ صفحه 97]
و در روایت دیگری كه مرحوم سیّد بن طاووس آن را در كتاب «الملاحم والفتن» از قول حذیفه از جابر بن عبداللّه انصاری نقل نموده، چنین آمده است كه جابر گفت:
«روزی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در بین اصحاب خود نشسته بود كه جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و عرضه داشت:... این پنج نهر (سیحون، جیحون، دجله، فرات و رود نیل مصر) برای تو و اهل بیت تو و شیعیانت می باشد.
خداوند می فرماید: به عزّت و جلال خودم سوگند! هركس یك قطره از این پنج نهر بیاشامد، در روز حساب به بهشت نخواهد رفت مگر این كه تو از او راضی شوی و او را حلال كنی.
در آن موقع، چهره رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) باز شد و فرمود: برادرم جبرئیل! من بر این نعمت خدا را شكر و سپاس می گویم.
«فقال له جبرئیل (علیه السلام): اُبشّرك یارسول اللّه! بالقائم من ولدك، لایظهر حتّی یملك الكفّار الخمسة الأنهر، فعند ذلك ینصر اللّه أهل بیتك علی أهل الضلال، ولم ترفع لهم رایة أبداً إلی یوم القیامة».
«جبرئیل عرضه داشت: یارسول اللّه! تو را به ظهور «قائم» كه از فرزندان تو می باشد بشارت می دهم! او ظهور نخواهد كرد تا این كه كافران این رودها را به تصرّف خود درآورند، [4] در آن وقت است كه خداوند اهل بیت تو را بر گمراهان پیروز گرداند و پس از آن، دیگر هیچ پرچمی از پرچمهای كفر تا روز قیامت برافراشته نخواهد شد».
آنگاه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) به خاطر شكر این نعمت، برای خدا سجده كرد و... [5] .
[ صفحه 98]
[1] عقد الدرر، ص 32، باب 2؛ تذكرة الخواص، ص 363.
[2] فرائد السمطين، ج 2، ص 335؛ بحار الانوار، ج 51، ص 71، ح 13.
[3] الحاوي للفتاوي، ج 2، باب آثار الواردة في المهدي (عليه السلام)، ص 82؛ عقد الدرر، ص 119 و 120.
[4] لازم به تذكّر است كه رودهاي ياد شده چون: دجله، فرات و رود نيل، هم اكنون در دست ايادي استعمار و دست نشاندگان آنهاست و در واقع غربي ها بر اين رودها سيطره دارند، و رودهاي سيحون و جيحون رسماً در دست كفّار است. زيرا اين دو رودخانه معروف در «روسيّه» قرار دارند، و هر دو از كوه هاي «تيان شان» سرچشمه مي گيرند و پس از سيراب كردن تركمنستان و ازبكستان در جمهوري قزاقستان به درياچه «آرال» مي ريزند. سيحون را امروز «سيرداريا» و جيحون را «آموداريا» مي نامند. (نقل از پاورقي روزگار رهايي، ج2، ص958 و 985).
[5] الملاحم والفتن، ص 368، ح 540، و صراط المستقيم، ج2، ص258، و الزام الناصب، ج2، ص125، به طور خلاصه، و الكتاب المبين، ج2، ص129.